مرجان اسماعیلی - حضرتزینب(س)، دختر امامعلی(ع) و حضرتزهرا(س)، خواهر امامحسن(ع) و امامحسین(ع)، بانویی بسیار دانا و شجاع بودند.
حضرتزینب(س) بهتنهایی توانست راه و فکر امامحسین(ع) و دین اسلام واقعی را به همه معرفی کند و نگذاشت یاد امامحسین(ع) فراموش شود.
آنقدر که وقتی در روز عاشورا امامحسین(ع) و ۷۲ یارشان به شهادت رسیدند و ایشان همراه با زنان و کودکان کاروان به اسارت گرفته شدند، ضعف نشان ندادند و در کاخ یزید، با شجاعت علیه دشمنان سخنرانی کردند تا همهی دنیا از کارهای بد و زشت آنها باخبر شوند.
روز عاشورا وقتی پدر و برادر خیلی از بچهها بهدست لشکر یزید شهید شدند، حضرتزینب(س) با صبر و روحیهی قوی از آنها و مادرانشان مراقبت کردند. حضرتزینب(س) شجاع بودند و به آنها یاد دادند که هیچوقت تسلیم دشمن نشوند.
حرم حضرتزینب(س) در سوریه است. دشمنان اسلام میخواستند حرم او را ویران کنند تا مردم دنیا امامحسین(ع) و قیامش را که عدالتخواهی و مبارزه با ستمکاران بود، فراموش کنند. دوستداران امامحسین(ع) برای حفاظت از این حرم جنگیدند و در این راه شهید شدند.
به کسانی که در راه پاسداری از حرم حضرتزینب(س) جانشان را از دست دادند و بهدست دشمنان اسلام شهید شدند، شهید مدافع حرم میگویند؛ یعنی کسی که از حرم حضرتزینب(س) دفاع کرده است.
بچههایی که پدرهایشان شهید شدهاند، دوست دارند در کنار آنها باشند، اما میدانند که برای کار خیلی بزرگی شهید شدهاند.
میتوانیم با یک شاخهگل بر سر مزار این شهیدان برویم و بگوییم که همیشه به یاد آنها و فداکاریهایشان هستیم و میدانیم که چگونه از حرم حضرتزینب(س) که برای همهی ما محترم است، پاسداری کردهاند.
درست است که جای شهیدانِ مدافع حرم در کنار خانوادههایشان خالی است، اما همهی ما به کار آنها افتخار میکنیم، زیرا قهرمان ما هستند.